25/10 MEZMURLAR 120-134

[tr] Mezmurlar 120-134

^120:1 Sıkıntıya düşünce RABbe seslendim;
Yanıtladı beni.
² Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan,
Aldatıcı dillerden! için Yeruşalime çıkarken söylenen ezgi.
³ Ey aldatıcı dil,
RAB ne verecek sana,
Daha ne verecek?
⁴ Yiğidin sivri oklarıyla
Retem çalısından alevli korlar!
⁵ Vay bana, Meşekte garip kaldım sanki,
Kedar çadırları arasında oturdum.
⁶ Fazla kaldım
Barıştan nefret edenler arasında.
⁷ Ben barış yanlısıyım,
Ama söze başladığımda,
Onlar savaşa kalkıyor!
^121:1 Gözlerimi dağlara kaldırıyorum,
Nereden yardım gelecek?
² Yeri göğü yaratan
RABden gelecek yardım.
³ O ayaklarının kaymasına izin vermez,
Seni koruyan uyuklamaz.
⁴ İsrailin koruyucusu ne uyur ne uyuklar.
⁵ Senin koruyucun RABdir,
O sağ yanında sana gölgedir.
⁶ Gündüz güneş,
Gece ay sana zarar vermez.
⁷ RAB her kötülükten seni korur,
Esirger canını.
⁸ Şimdiden sonsuza dek
RAB koruyacak gidişini, gelişini.
^122:1 Bana: ‹‹RABbin evine gidelim›› dendikçe
Sevinirim.
² Ayaklarımız senin kapılarında,
Ey Yeruşalim!
³ Bitişik nizamda kurulmuş bir kenttir
Yeruşalim!
⁴ Oymaklar çıkar oraya, RABbin oymakları,
İsraile verilen öğüt uyarınca,
RABbin adına şükretmek için.
⁵ Çünkü orada yargı tahtları,
Davut soyunun tahtları kurulmuştur.
⁶ Esenlik dileyin Yeruşalime:
‹‹Huzur bulsun seni sevenler!
⁷ Surlarına esenlik,
Saraylarına huzur egemen olsun!››
⁸ Kardeşlerim, dostlarım için,
‹‹Esenlik olsun sana!›› derim.
⁹ Tanrımız RAB'bin evi için
İyilik dilerim sana.
^123:1 Gözlerimi sana kaldırıyorum,
Ey göklerde taht kuran!
² Nasıl kulların gözleri efendilerinin,
Hizmetçinin gözleri hanımının eline bakarsa,
Bizim gözlerimiz de RAB Tanrımıza öyle bakar,
O bize acıyıncaya dek.
³ Acı bize, ya RAB, acı;
Gördüğümüz hakaret yeter de artar.
⁴ Rahat yaşayanların alayları,
Küstahların hakareti
Canımıza yetti.
^124:1 RAB bizden yana olmasaydı,
Desin şimdi İsrail:
² RAB bizden yana olmasaydı,
İnsanlar bize saldırdığında,
³ Diri diri yutarlardı bizi,
Öfkeleri bize karşı alevlenince.
⁴ Sular silip süpürürdü bizleri,
Seller geçerdi üzerimizden.
⁵ Kabaran sular
Aşardı başımızdan.
⁶ Övgüler olsun
Bizi onların ağzına yem etmeyen RABbe!
⁷ Bir kuş gibi
Kurtuldu canımız avcının tuzağından,
Kırıldı tuzak, kurtulduk.
⁸ Yeri göğü yaratan
RAB'bin adı yardımcımızdır.
^125:1 RABbe güvenenler Siyon Dağına benzer,
Sarsılmaz, sonsuza dek durur.
² Dağlar Yeruşalimi nasıl kuşatmışsa,
RAB de halkını öyle kuşatmıştır,
Şimdiden sonsuza dek.
³ Kalmayacak kötülerin asası,
Doğruların payına düşen toprakta,
Yoksa doğrular haksızlığa el uzatabilir.
⁴ İyilik et, ya RAB,
İyilere, yüreği temiz olanlara.
⁵ Ama kendi halkından eğri yollara sapanları,
RAB kötü uluslarla birlikte kovacak. İsrail'e esenlik olsun!
^126:1 RAB sürgünleri Siyona geri getirince,
Rüya gibi geldi bize. Siyonu eski gönencine kavuşturunca››.
² Ağzımız gülüşlerle,
Dilimiz sevinç çığlıklarıyla doldu.
‹‹RAB onlar için büyük işler yaptı››
Diye konuşuldu uluslar arasında.
³ RAB bizim için büyük işler yaptı,
Sevinç doldu içimiz.
⁴ Ya RAB, eski gönencimize kavuştur bizi,
Negevde suya kavuşan vadiler gibi.
⁵ Gözyaşları içinde ekenler,
Sevinç çığlıklarıyla biçecek;
⁶ Ağlayarak tohum çuvalını taşıyıp dolaşan,
Sevinç çığlıkları atarak demetlerle dönecek.
^127:1 Evi RAB yapmazsa,
Yapıcılar boşuna didinir.
Kenti RAB korumazsa,
Bekçi boşuna bekler.
² Boşuna erken kalkıp
Geç yatıyorsunuz.
Ey zahmetle kazanılan ekmeği yiyenler,
RAB sevdiklerinin rahat uyumasını sağlar.
³ Çocuklar RABbin verdiği bir armağandır,
Rahmin ürünü bir ödüldür.
⁴ Yiğidin elinde nasılsa oklar,
Öyledir gençlikte doğan çocuklar.
⁵ Ne mutlu ok kılıfı onlarla dolu insana!
Kent kapısında hasımlarıyla tartışırken
Utanç duymayacaklar. kapısında yapılırdı.
^128:1 Ne mutlu RABden korkana,
Onun yolunda yürüyene!
² Emeğinin ürününü yiyeceksin,
Mutlu ve başarılı olacaksın.
³ Eşin evinde verimli bir asma gibi olacak;
Çocukların zeytin filizleri gibi sofranın çevresinde.
⁴ İşte RABden korkan kişi
Böyle kutsanacak.
⁵ RAB seni Siyondan kutsasın!
Yeruşalimin gönencini göresin,
Bütün yaşamın boyunca!
⁶ Çocuklarının çocuklarını göresin! İsrail'e esenlik olsun!
^129:1 Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar;
Şimdi söylesin İsrail:
² ‹‹Gençliğimden beri bana sık sık saldırdılar,
Ama yenemediler beni.
³ Çiftçiler saban sürdüler sırtımda,
Upuzun iz bıraktılar.››
⁴ Ama RAB adildir,
Kesti kötülerin bağlarını.
⁵ Siyondan nefret eden herkes
Utanç içinde geri çekilsin.
⁶ Damlardaki ota,
Büyümeden kuruyan ota dönsünler.
⁷ Orakçı avucunu,
Demetçi kucağını dolduramaz onunla.
⁸ Yoldan geçenler de,
‹‹RAB sizi kutsasın,
RAB'bin adıyla sizi kutsarız›› demezler.
^130:1 Derinliklerden sana sesleniyorum, ya RAB,
² Sesimi işit, ya Rab,
Yalvarışıma iyi kulak ver!
³ Ya RAB, sen suçların hesabını tutsan,
Kim ayakta kalabilir, ya Rab?
⁴ Ama sen bağışlayıcısın,
Öyle ki senden korkulsun.
⁵ RABbi gözlüyorum,
Canım RABbi gözlüyor,
Umut bağlıyorum Onun sözüne.
⁶ Sabahı gözleyenlerden,
Evet, sabahı gözleyenlerden daha çok,
Canım Rabbi gözlüyor.
⁷ Ey İsrail, RABbe umut bağla!
Çünkü RABde sevgi,
Tam kurtuluş vardır.
⁸ İsrail'i bütün suçlarından
Fidyeyle O kurtaracaktır.
^131:1 Ya RAB, yüreğimde gurur yok,
Gözüm yükseklerde değil.
Büyük işlerle,
Kendimi aşan harika işlerle uğraşmıyorum.
² Tersine, ana kucağında sütten kesilmiş çocuk gibi,
Kendimi yatıştırıp huzur buldum,
Sütten kesilmiş çocuğa döndüm.
³ Ey İsrail, RAB'be umut bağla
Şimdiden sonsuza dek!
^132:1 Ya RAB, Davutun hatırı için,
Çektiği bütün zorlukları,
Sana nasıl ant içtiğini,
Yakupun güçlü Tanrısına adak adadığını anımsa:
³ ‹‹Evime gitmeyeceğim,
Yatağıma uzanmayacağım,
⁴ Gözlerime uyku girmeyecek,
Göz kapaklarım kapanmayacak,
⁵ RABbe bir yer,
Yakupun güçlü Tanrısına bir konut buluncaya dek.››
⁶ Antlaşma Sandığının Efratada olduğunu duyduk,
Onu Yaar kırlarında bulduk.
⁷ ‹‹RABbin konutuna gidelim,
Ayağının taburesi önünde tapınalım›› dedik.
⁸ Çık, ya RAB, yaşayacağın yere,
Gücünü simgeleyen sandıkla birlikte.
⁹ Kâhinlerin doğruluğu kuşansın,
Sadık kulların sevinç çığlıkları atsın.
¹⁰ Kulun Davutun hatırı için,
Meshettiğin krala yüz çevirme.
¹¹ RAB Davuta kesin ant içti,
Andından dönmez:
‹‹Senin soyundan birini tahtına oturtacağım.
¹² Eğer oğulların antlaşmama,
Vereceğim öğütlere uyarlarsa,
Onların oğulları da sonsuza dek
Senin tahtına oturacak.››
¹³ Çünkü RAB Siyonu seçti,
Onu konut edinmek istedi.
¹⁴ ‹‹Sonsuza dek yaşayacağım yer budur›› dedi,
‹‹Burada oturacağım, çünkü bunu kendim istedim.
¹⁵ Çok bereketli kılacağım erzağını,
Yiyecekle doyuracağım yoksullarını.
¹⁶ Kurtuluşla donatacağım kâhinlerini;
Hep sevinç ezgileri söyleyecek sadık kulları.
¹⁷ Burada Davut soyundan güçlü bir kral çıkaracağım,
Meshettiğim kralın soyunu
Işık olarak sürdüreceğim.
¹⁸ Düşmanlarını utanca bürüyeceğim,
Ama onun başındaki taç parıldayacak.››
^133:1 Ne iyi, ne güzeldir,
Birlik içinde kardeşçe yaşamak!
² Başa sürülen değerli yağ gibi,
Sakaldan, Harunun sakalından
Kaftanının yakasına dek inen yağ gibi.
³ Hermon Dağı'na yağan çiy
Siyon dağlarına yağıyor sanki.
Çünkü RAB orada bereketi,
Sonsuz yaşamı buyurdu.
^134:1 Ey sizler, RABbin bütün kulları,
RABbin Tapınağında gece hizmet edenler,
Ona övgüler sunun!
² Ellerinizi kutsal yere doğru kaldırıp
RABbe övgüler sunun!
³ Yeri göğü yaratan
RAB kutsasın sizi Siyon'dan.

---